Πρόσφατα στην ομιλία του στο συνέδριο της ΝΔ ο Αντώνης Σαμαράς είπε κάτι το πολύ ενδιαφέρον: « ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διόριζαν, αλλά κυρίως ανθρώπους της Αριστεράς.». Η ενδιαφέρουσα παρατήρηση του πρωθυπουργού πραγματικά άγγιξε την ουσία ενός πολύ σοβαρού προβλήματος (που σίγουρα θα αποσιωπηθεί από τα περισσότερα ΜΜΕ).
Όμως, δεν πήγε βαθύτερα. Το ερώτημα είναι αν πράγματι ισχύει η εκτίμηση του πρωθυπουργού, τότε γιατί το έκανε;
Γιατί γέμιζε η ΝΔ την ΕΡΤ με ανθρώπους της Αριστεράς;
Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποκαλύπτει το δράμα της Ελλάδας. Αν η Νέα Δημοκρατία είχε γεμίσει την ΕΡΤ με Αριστερούς και αν οι Δεξιοί δήμαρχοι είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο με τους δημοτικούς ραδιοσταθμούς, αυτό οφείλετο σε ένα και μοναδικό λόγο: ότι πίστευαν πως με αυτό τον τρόπο εξασφάλιζαν «προοδευτικό άλλοθι».
Γιατί γέμιζε η ΝΔ την ΕΡΤ με ανθρώπους της Αριστεράς;
Και η απάντηση στο ερώτημα αυτό αποκαλύπτει το δράμα της Ελλάδας. Αν η Νέα Δημοκρατία είχε γεμίσει την ΕΡΤ με Αριστερούς και αν οι Δεξιοί δήμαρχοι είχαν κάνει ακριβώς το ίδιο με τους δημοτικούς ραδιοσταθμούς, αυτό οφείλετο σε ένα και μοναδικό λόγο: ότι πίστευαν πως με αυτό τον τρόπο εξασφάλιζαν «προοδευτικό άλλοθι».
Όντος η μεγαλύτερη αγωνία των πολιτικών και πολιτευτών της Ν.Δ ήταν και είναι να μη χαρακτηρισθούν «αντιδραστικοί» ή, ακόμα χειρότερο, «νεοφιλελεύθεροι» από το «προοδευτικό» ιερατείο. Δεν υπάρχει κάτι που θα κάνει τον μέσο νεοδημοκράτη βουλευτή ή υπουργό πιο ευτυχισμένο από το να δει το όνομά του να αναφέρεται χωρίς ύβρεις στον «Ριζοσπάστη» ή στην «Αυγή». Αν επιπλέον αποσπάσει και ένα εγκωμιαστικό σχόλιο από κάποιον εγνωσμένης «προοδευτικότητας» ραδιοσχολιαστή, τότε πια πλέει σε πελάγη ανείπωτης ευτυχίας!
Αν ο νεοδημοκράτης πολιτευτής πράγματι αναζητεί τόσο απεγνωσμένα διαπιστευτήρια προοδευτικότητας από την Αριστερά, τότε αυτό σημαίνει ότι στην ουσία συμφωνεί με την έννοια της «προοδευτικότητας» όπως την προσδιορίζει η Αριστερά. Με άλλα λόγια ο μέσος νεοδημοκράτης πολιτευτής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως ένα «αντιδραστικό» σκουλήκι στο βαθμό στον οποίο έχει διαφορετικές από τις αριστερές απόψεις.
Αυτό το σημείο μας φέρνει στη δεύτερη τραγική διαπίστωση: Την απόλυτη και ουσιαστική ιδεολογική αποχαύνωση, τον απόλυτο ιδεολογικό ευνουχισμό στον οποίο είχε οδηγηθεί η παράταξη της ΝΔ.
Αυτός ακριβώς ο ιδεολογικός ευνουχισμός έκανε τον μέσο πολιτευτή της ΝΔ να εκλιπαρεί για εύσημα «προοδευτικότητας» από το κάθε σταλινοειδές που αντάμωνε στο διάβα του.
Αυτός ακριβώς ο ιδεολογικός ευνουχισμός έκανε τον μέσο πολιτευτή της ΝΔ να εκλιπαρεί για εύσημα «προοδευτικότητας» από το κάθε σταλινοειδές που αντάμωνε στο διάβα του.
Όταν λοιπόν ο κ. πρωθυπουργός αναφέρθηκε στους διορισμούς Αριστερών στην ΕΡΤ από τη ΝΔ είπε μόνο τη μισή αλήθεια. Δεν είπε την άλλη μισή, δηλαδή τους εγγενείς στη ΝΔ λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Αν ήθελε να πει όλη την αλήθεια θα έπρεπε πρωτίστως να καταγγείλει επωνύμως αυτούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ολοκληρωτική παραχώρηση του ιδεολογικού πεδίου στην Ελλάδα στα σταλινοειδή.
Όσο λοιπόν ο πρωθυπουργός δεν προχωρεί σε μία διαρθρωτική ανάλυση του φαινομένου, η κριτική του δεν θα αγγίζει καν την κορυφή του παγόβουνου και η Χρυσή Αυγή θα έχει κάθε λόγο να χρησιμοποιεί και να προσβάλλει το κόμμα της Ν.Δ ώς χαζοχαρούμενης Δεξιάς που τρέμει μπροστά στην αριστερά εδώ και 39 χρόνια.
Όσο λοιπόν ο πρωθυπουργός δεν προχωρεί σε μία διαρθρωτική ανάλυση του φαινομένου, η κριτική του δεν θα αγγίζει καν την κορυφή του παγόβουνου και η Χρυσή Αυγή θα έχει κάθε λόγο να χρησιμοποιεί και να προσβάλλει το κόμμα της Ν.Δ ώς χαζοχαρούμενης Δεξιάς που τρέμει μπροστά στην αριστερά εδώ και 39 χρόνια.
Οι δημοσιογράφοι που μπήκαν στον κόπο να γράψουν πέντε αράδες για το θέμα σίγουρα εδώ και 21 χρόνια δεν πρέπει να έχουν καμία ουσιαστική επαφή με το πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Δεν πρέπει ποτέ να αντιλήφθηκαν πως η Δεξιά στην Ελλάδα κουβαλάει πάνω της συμπλέγματα και ταμπού, τα οποία της δημιούργησαν με αριστουργηματικό τρόπο οι ιδεολογικοί της αντίπαλοι μετά την πτώση της Χούντας με την ανοχή του «προοδευτικού άλλοθι» της Νέας Δημοκρατίας που αρχικα περιγράψαμε.
Φυσικά, για το σκοπό αυτό είχαν φροντίσει να δουλέψουν επισταμένως και οι καταστροφικές συνιστώσες της εποχής που υπό τον Ανδρέα σχημάτισαν το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, ο Μένιος Κουτσόγιωργας το είχε πει ξεκάθαρα, "η επάρατος Δεξιά δε δικαιούται διά να ομιλεί" γιατί έκανε εγκλήματα.
Και με το κουτόχορτο αυτό πότισε τους Έλληνες πολίτες και ενίοτε "χαρτζιλίκωνε" τα εκδοτικά συγκροτήματα για να το γράφουν. Άλλωστε μ’ αυτό το παραμύθι κατηχούσαν γενιές και γενιές φοιτητών στα Πανεπιστήμια, διασκέδαζαν καταχρηστικά την κοινωνία με τα τραγούδια τους και πέρναγαν ως mainstream τον αριστερίστικο ελιτισμό του ΚΛΙΚ.
Απέναντι σε όλο αυτό, οι πολιτικοί του Κεντροδεξιού χώρου επί πολλά χρόνια δεν έβγαζαν κουβέντα. Το θεωρούσαν ταμπού και δεν τολμούσαν να μιλήσουν ούτε για την αυτονόητη τιμωρία όσων παραβίαζαν ωμά το νόμο, μή τυχόν και κάποιος δημοσιογράφος τους αποκαλέσει αυταρχικούς, εθνικιστές ή νοσταλγούς άλλων εποχών.
Θέλοντας λοιπόν, να μπορέσει να επιβιώσει στο πολιτικό σκηνικό ο πολιτικός χώρος, εφευρέθηκε ο όρος Κεντρο-δεξιά δίνοντας το άλλοθι του "Μεσαίου Χώρου" σε όλους εκείνους που σχοινοβατούσαν ανάμεσα στα πιστεύω τους και την πολιτική τους επιβίωση.
Κάπου εκεί λοιπόν άρχισαν να εμφανίζονται τα κασκόλ, τα πουλόβερ και τα λοιπά αριστερίζοντα χαρακτηριστικά, προκειμένου να εξευμενιστεί η δίψα της Αριστεράς για πολιτική υποδούλωση των αντιπάλων της. Ο "Μεσαίος Χώρος" λοιπόν έγινε αφήγημα και όσοι επέμεναν να δηλώνουν Δεξιοί, έγιναν σχεδόν περιθωριακοί.
Αν έχανε, απλά δεν είχε καταφέρει να πείσει τους Κεντρώους πως είχε αλλάξει. Αν κέρδιζε πάλι, τότε η νίκη της οφείλονταν στο άνοιγμα που έκανε στην ελληνική κοινωνία "ρίχνοντας τα τείχη" όπως συνήθως έγραφαν οι "αντικειμενικοί".
Με απλά λόγια, όποτε η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα εμφανίζονταν με δυναμική να ανατρέψει το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ, έπρεπε να ασπαστεί το Κέντρο πρώτα, κρύβοντας τις βασικές της ιδεολογικές Αρχές¨ και παρεκλίνοντας από τα πολιτικά της χαρακτηριστικά.
Άλλοθι πάντως στις "δημοκρατικές" δυνάμεις των ΜΜΕ έδωσε και δίνει διαχρονικά η ΝΔ, ώστε να ταυτίζουν τη Δεξιά με το φασισμό και να δημιουργήσουν τα ενοχικά της σύνδρομα.
Σήμερα λοιπόν, βασικός σύμμαχος της Χρυσής Αυγής είναι η αφύπνιση αυτού του κομματιού του πολιτικού συστήματος που δείχνει να απαλλάχθηκε από τα σύνδρομα του παρελθόντος.
Η Χρυσή Αυγή, θα αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις της και με γνώμονα την ιστορική αλήθεια για να απενοχοποιήσει την πατριωτική έκφραση, σε όλους τους Έλληνες ούτως ώστε ο κάθε Έλληνας Πατριώτης να νιώθει υπερήφανος και όχι υπόλογος στον κάθε ανυπόληπτο δήθεν «προοδευτικό».
