Γουναράδικα - Μιζέρια-Τυχοδιωκτισμός
ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΝΑΥΠΛΙΑ
ΩΣ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ Γ΄ ΡΑΙΧ.
Έχουν λυσσάξει από το κακό τους τα ορφανά του Στάλιν και των Γκουλάγκ, με την 1η Γιορτή Νεολαίας της Χρυσής Αυγής, που έχει προγραμματιστεί για την 4η Αυγούστου, στην πόλη της Καλαμάτας. Και βάζουν τα κατά τόπους σωματεία-σφραγίδες που έχουν υπό τον έλεγχόν τους να εκδίδουν ανακοινώσεις και να ζητούν από τις αρχές του «αστικού κράτους» να απαγορεύσει την εκδήλωση!
Ανάμεσα στα άλλα σωματεία-σφραγίδες των σταλινοτσολιάδων που εξέδωσαν ανακοινώσεις, είναι και της ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς – Ιθάκης (πρόκειται δηλαδή για καθηγητές που διδάσκουν τα παιδιά μας!), που αναφέρει τα εξής:
«Το ΔΣ της ΕΛΜΕ-Κ.I. καταγγέλλει ότι στις 3 και 4 Αυγούστου 2013, πρόκειται να πραγματοποιηθεί φεστιβάλ στην Καλαμάτα, αφιερωμένο στον 4αυγουστιανό δικτάτορα και υποστηρικτή της ιδεολογίας των Χίτλερ – Μουσολίνι, Ιωάννη Μεταξά…
Είναι πρόκληση για το λαό μας μια τέτοια εκδήλωση που βιάζει τη μνήμη των δολοφονημένων από τη μεταξική δικτατορία εργατών του Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, των χιλιάδων εξόριστων που παρέδωσαν οι Έλληνες φασίστες στους Ιταλούς – Γερμανούς και Βούλγαρους καταχτητές.».
Αφήνουμε στην άκρη τα περί του «υποστηρικτού της ιδεολογίας του Μουσολίνι» -όταν οι κουκουέδες, που έλεγαν τότε ότι «ο Μεταξάς κάνει πόλεμο φασιστικό-κατακτητικό» ομιλούν για τον «πατέρα του ΟΧΙ», πρέπει να πλένουν το στόμα τους με ροδόσταμο- και πάμε στα περί των εξορίστων, που κατά σύμπτωση είναι και επετειακά!
Αφού υπενθυμίσουμε ότι την εποχή της εισόδου των Γερμανών στην Ελλάδα ίσχυε ακόμα το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, ας δούμε, την τύχη των σκληρών κομμουνιστών κρατουμένων της Ακροναυπλίας.
Τον Ιούνιο του 1941, λοιπόν, η Βουλγαρική Πρεσβεία απαίτησε από τις γερμανικές αρχές την απελευθέρωση των κομμουνιστών κρατουμένων της Ακροναυπλίας! Οι Γερμανοί βεβαίως, μπορεί να είχαν συνάψει σύμφωνο με την ΕΣΣΔ, αλλά δύσκολα θα συναινούσαν στην απελευθέρωση επικινδύνων κομμουνιστών. Για να τους πείσουν, λοιπόν, οι Βούλγαροι ισχυρίστηκαν ότι οι κρατούμενοι αυτοί δεν ήταν ακριβώς κομμουνιστές, αλλά Βούλγαροι αυτονομιστές. Και τους έπεισαν, αφού πρώτα οι 27 κομμουνισταί εδήλωσαν «Βούλγαροι»!
Ιδού, λοιπόν, η έγγραφη απόδειξη της κομμουνιστικής προδοσίας, με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1941:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
ΠΡΟΣ
Διεύθυνσιν Εθνικής Ασφαλείας
Γραφείον Ε΄ Αθηνών
«Περί απελευθερώσεως κρατουμένων κομμουνιστών παρά της Μυστικής Αστυνομίας του Γερμανικού Στρατού».
Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω τα κάτωθι: Τας μεσημβρινάς ώρας της σήμερον, προσήλθον εις το στρατόπεδον δύο Γερμανοί αξιωματικοί της Μυστικής Γερμανικής Αστυνομίας του Στρατού, συνοδευόμενοι υπό Βουλγάρου διερμηνέως, υπαλλήλου της εν Αθήναις Βουλγαρικής Πρεσβείας, και ητήσαντο την απελευθέρωσιν των εν τη προσηρτημένη καταστάσει κομμουνιστών:
1) Ζησιάδης ή Τερπόφσκυ Λάζαρος, Δενδροχώριον Καστοριάς.
2) Καλλιμάνης Ζήσης, Καλοχώριον Καστοριάς.
3) Κωνσταντινίδης ή Κούσης Ιωάννης, Λαγκάδια Δράμας.
4) Κέντρος Πέτρος, Μοναστήριον Φλωρίνης.
5) Καρατζάς Αναστάσιος, Δενδροχώριον Καστοριάς.
6) Χουρσιώτης Δημήτριος, Μικρά Ασία.
7) Λέσκας Δημήτριος, Αγ. Αθανάσιος Εδέσσης.
8) Λασκαρίδης Κων/νος, Ασωμα Κομοτηνής.
9) Μόσχος Λάμπρος, Μακροχώριον Καστοριάς.
10) Μπαξεβάνης ή Καλαϊτζής Εμμανουήλ, Σέρραι.
11) Μπιλάκης Κυριάκος, Σάμος.
12) Ντάκος ή Αδαμόπουλος Λάζαρος, Πάτραι.
13) Μπέϊκος Αθανάσιος, Καστοριά.
14) Παπάς ή Παπαδόπουλος Παναγής, Βουλιαμάκι Καστοριάς.
15) Ουρούμης Φώτιος, Μύλοβα Βεροίας.
16) Σκουπακίδης Μιχαήλ, Θεσσαλονίκη.
17) Τσίπας Ανδρέας, Κωνσταντινούπολις.
18) Τζίκας Παντελής, Καστοριά.
19) Τσίστηνας Διαμαντής, Καστοριά.
20) Τσίμας Ανδρέας, Καστοριά.
21) Δελιόπουλος Ζήσης, Καλοχώριον Καστοριάς.
22) Ευθυμιάδης Θεόδωρος, Καστοριά.
23) Σωτηρίου Νικόλαος, Φλώρινα.
24) Χαραλάμπους Μιχαήλ, Μ. Ασία.
25) Χαριζάνης Ρουσαλήμ, Σέρραι.
26) Μποζίνης Λάζαρος, Απόσκεπος Καστοριάς.
27) Παπανεδέλιος Στυλιανός, Φλώρινα.
Όλοι οι ανωτέρω εαμοβούλγαροι, δεν ήσαν τυχαία πρόσωπα, ούτε αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση μετά την απελευθέρωσή τους. Αντιθέτως, κατέλαβαν σπουδαίες θέσεις στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ο Α. Τσίπας π.χ., έγινε γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ μέχρι το φθινόπωρο του 1941, οπότε τη θέση του πήρε ο Σιάντος, ο Α. Τζήμας (πιο γνωστός ως «Σαμαρινιώτης») έγινε μέλος του Π.Γ. του ΚΚΕ και πολιτικός καθοδηγητής του Γεν. Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ο Λ. Ζησιάδης ή Τερπόφσκυ, έγινε μέλος της Γραμματείας Βορείου Ελλάδος του ΚΚΕ. ο Κ. Λαζαρίδης έγινε μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ, κ.τ.λ. Επίσης, ετύγχαναν πράκτορες της Βουλγαρίας, όπως αποκαλύπτει ο Αρθούρος Ζάϊτς (προξενικός γραμματεύς της εν Αθήναις γερμανικής πρεσβείας κατά την περίοδον της κατοχής), στο βιβλίο του «Η γερμανική κατασκοπεία στην Ελλάδα»: «Από τους εν λόγω 27 κομμουνιστές, όπως εκ των υστέρων πληροφορηθήκαμε, οι 22 ήταν πράγματι όργανα των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών».
Τέλος, ιδού πως περιγράφει ο Τζήμας, σε έκθεσή του προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, την επομένη ημέρα της απελευθερώσεών των 27: «Στην Αθήνα, την επομένη το πρωί, άρχισε με προσοχή η αποσυμφόρηση των αποσκευών και το κλείσιμο ραντεβού για την βουλγαρική πρεσβεία. Από εκεί περάσαμε όλοι και εφοδιαστήκαμε με βουλγαρικές ταυτότητες. Μαζί με άλλους συντρόφους, Σλαβομακεδόνες κυρίως, ταξιδέψαμε με το αυτοκίνητο της βουλγαρικής πρεσβείας για την Θεσσαλονίκη» (πηγή: Γ. Φαράκου «Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο – Άγνωστα κείμενα»).
Κάθε φορά, λοιπόν, που θα ανοίγουν το απύλωτο στόμα τους οι κουκουέδες, να έχουν υπόψη τους ότι:
«Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»!
Γ. Δημητρακόπουλος
Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
«Το ΚΚΕ καταγγέλλει ανοιχτά τον Άρη Βελουχιώτη»
Ο σύντροφος Ζαχαριάδης μας ανακοίνωσε ότι η κεντρική επιτροπή του ΚΚΕ, αφού συζήτησε πάνω σε εκθέσεις που ήρθαν από διάφορες κομματικές οργανώσεις αποφάσισε να καταγγείλει ανοικτά την ύποπτη και τυχοδιωκτική δράση του Άρη Βελουχιώτη (Θανάση Κλάρα ή Μιζέρια). Ο Βελουχιώτης και ύστερα από την συμφωνία της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του..
Η δράση αυτή , που μονάχα την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει, γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει την συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματα της , δεν επιτρέπει πια καμιά καθυστέρηση για την ανοικτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη..
Όπως είναι γνωστό , ο Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) στον καιρό της δικτατορίας είχε πιαστεί και είχε κάνει δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης του ΚΚΕ» (Ριζοσπάστης, 12 Ιουνίου 1945).
............................................Μετά την αυτοκτονία του Νικόλαου Βαβούδη και τη σύλληψη των Μπελογιάννη-Πλουμπίδη, ο Νίκος Ζαχαριάδης δηλώνει στο ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα»:
«…δεν σκοτώθηκε, αλλά φυγαδεύτηκε στην Αμερική και τρώει τα δολάρια της προδοσίας με γυναίκες»
