Του Δρ. της Νομικής και Δικηγόρου Ηλία Ν. Ηλιακόπουλου, υποψήφιου ευρωβουλευτή του Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
Τυχαία δεν έφτασε η χώρα μας σ’ αυτό το χάλι της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής αλλά και πολιτειακής εξαθλίωσης.
Τα αποτελέσματα είναι πλέον ορατά σε όλους. Οι αυτοκτονίες Ελλήνων συμπολιτών μας αυξάνουν. Τα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού είναι φτωχοποιημένα, η ανεργία καλπάζει, την ανάπτυξη την ψάχνουμε στην άκρη του ορίζοντα, ενώ η εγκληματικότητα έχει κτυπήσει κόκκινο σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης. Τα εθνικά θέματα μας βαλτώνουν, οι υποχωρήσεις από την θλιβερή συγκυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά διαδέχονται η μία την άλλη, ενώ θλιβερή είναι η εικόνα μας στην εξωτερική Διεθνή σκηνή.
Σε λίγο ο λαός μας θα κληθεί να ψηφίσει στις αυτοδιοικητικές (Δημοτικές και Περιφερειακές) εκλογές αλλά και στις Ευρωεκλογές διαδοχικά στις 18 και 25 Μαΐου. Οι σειρήνες της διαπλοκής άρχισαν και πάλι να παρουσιάζουν ωραιοποιημένα τα πράγματα. Πως υπάρχει πλεόνασμα, πως δανειζόμαστε πιο φτηνά από τις αγορές, πως η ανάπτυξη μας περιμένει όλους στην γωνία…
Όμως ούτε οι Σειρήνες, ούτε η Μάγισσα Κίρκη των πολιτικάντηδων δεν θα μπορέσουν να «μαγέψουν» πια τον ταλαίπωρο Ελληνικό Λαό, που μέσα του βαθειά κοιτά και σκέπτεται με το βλέμμα του Οδυσσέα. Από υπάρξεως του Ελληνικού κράτους, το φαινόμενο άρχισε να αναπτύσσεται, χιλιάδες τα κρούσματα! Έγινε όμως εντονότερο στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το φαινόμενο αυτό είναι η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ και συμπυκνώνεται στην πρόταση «Πολιτική νοοτροπία και συμπεριφορά που προτάσσει το συμφέρον του κόμματος από το κοινωνικό όφελος και έχει καταστεί κρατούσα άποψη στην «πολιτική πρακτική». Δυστυχώς αλλά αυτή είναι η μήτρα κάθε κακού της σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας.
Η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ όμως είναι το κέλυφος που επωάζει το τέρας της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, κατ’ άλλους η πρωτότοκη κόρη της. Το φαινόμενο της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ μαζί με την ΗΜΕΤΕΡΟΚΡΑΤΙΑ, το βλέπουμε να έχει φυτρώσει και να ανθεί στην Ελληνική Κοινωνία. Πρόκειται για μια γενεαλογική «αριστοκρατία»της πολιτικής εξουσίας και του πλούτου που νέμεται ασύστολα και κατά το δοκούν τον δημόσιο πλούτο και το περιβάλλον. Η οικογενειοκρατία έχει καταντήσει την Ελλάδα (τα τελευταία 40 χρόνια ιδιαίτερα) οικογενειακό φέουδο των δυο–τριών γνωστών σε όλους πρωθυπουργικών οικογενειών(!) αλλά και των κληρονομούντων με δύναμη κληρονομικού δικαίου τον κοινοβουλευτικό ή υπουργικό θώκο τους.
Ας αναλογισθούν οι Έλληνες αν αυτό το μόρφωμα, της οικογενειοκρατίας- κομματοκρατίας που δημιουργήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά, δεν είναι παρά μια ολιγαρχία- έννοια που βρίσκεται απέναντι στην δημοκρατία- εξαιρετικά προσβλητική για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Έγραφα σε παλιότερο άρθρο μου με τίτλο «Είπε κανείς πως δεν υπάρχει οικογενειοκρατία στην Ελλάδα;» , Πανθρακικό Βήμα, Δευτέρα 31 Μαρτίου 1997, δημοσιευμένο στο βιβλίο μου «Προσεγγίσεις στα κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας» σελ. 140 επ, πως η οικογενειοκρατία είναι τροχοπέδη στην πρόοδο και την ανεξαρτησία.
Είναι η άρνηση της ίδιας της Δημοκρατίας. Αφού έτσι ο λαός δεν κυβερνά. Απλά τον κυβερνούν οι «κληρονόμοι». Πρέπει μάλιστα το ιδιαίτερο αυτό φαινόμενο να ερευνηθεί και προς την κατεύθυνση αν όλοι αυτοί οι πολιτικοί που τυχαία(;!) φέρουν ένα «μεγάλο» όνομα, γεννήθηκαν ξαφνικά χαρισματικοί, έτσι ώστε να έχουν εξασφαλισμένη και μια θέση στο κοινοβούλιο! Δηλαδή με άλλα λόγια ο Ελληνικός λαός θα ευρίσκεται προ του σπάνιου(;!) φαινομένου, τα γονίδια των προγόνων των πολιτικών να μεταβιβάζονται στους απόγονους με κληρονομική διαιώνιση. Τότε αυτό το φαινόμενο θα έπρεπε να ερευνηθεί και ιατρικά!
Επειδή όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου παράδοξα, αλλά μεθοδευμένα από τους επαγγελματίες πολιτικάντηδες που ταλάνιζαν και ταλανίζουν τον τόπο, αρκεί να φωτιστούν οι πιο κάτω αποκρουστικές μορφές οικογενειοκρατίας. Για να μπορεί να ευημερεί και να μακροημερεύει η οικογενειοκρατία, χρειάζεται την ημετεροκρατία που δρα σαν ασπίδα απέναντι σε κάθε επίβουλο εχθρό του αφεντικού της. Η ημετεροκρατία αποτελεί τον απόλυτα καταστρεπτικό μηχανισμό κατά της ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ που είναι απαραίτητη για την οποιαδήποτε ανάπτυξη και πρόοδο της κοινωνίας. Βλέπουμε λοιπόν, πως η οικογενειοκρατία για να διατηρηθεί χρειάζεται το ντόμινο της κομματοκρατίας και της ημετεροκρατίας.
Δυστυχώς, αυτές οι «οικογένειες» των επιβητόρων της εξουσίας, προαλείφονται να κυβερνήσουν τον τόπο και τα επόμενα 50 χρόνια. Εκτός και αν κάποια δύναμη μπορεί να διακόψει αυτή την διαδοχή. Η δύναμη αυτή δεν είναι άλλη από την Χρυσή Αυγή, που αντιτάχθηκε από την πρώτη στιγμή στο νοσηρό αυτό σύστημα εξουσίας. Ιδιαίτερα όταν εμφανίστηκε στο κοινοβουλευτικό στερέωμα, τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα του ανυπόφορου κοινοβουλευτικού τέλματος. Συνεχής και δριμύς ο κοινοβουλευτικός έλεγχος της Χρυσής Αυγής προς την κατεύθυνση αυτή.
Συνεχείς οι προτάσεις για Βουλή των 200, για περιορισμένο χρόνο επανεκλογής βουλευτών -που ανήγαγαν την πολιτική σε επάγγελμα!- περικοπή των παχυλών βουλευτικών αποδοχών και άλλα πολλά.
Φυσικά ο ορθός αυτός πολιτικός λόγος δεν άρεσε στους μανδαρίνους-δυνάστες της πολιτικής εξουσίας. Γι’ αυτό και όλοι συσπειρώθηκαν εναντίον της Χρυσής Αυγής. Γιατί η Χρυσή Αυγή βγαλμένη μέσα από τα σπλάχνα του λαού, μιλούσε στην καρδιά του λαού. Γι’ αυτό στην συνέχεια οι κατηγορίες, γι’ αυτό στην συνέχεια οι πολιτικές διώξεις και προφυλακίσεις Αρχηγού, βουλευτών και μελών του Κινήματος.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει λοιπόν να αφυπνισθεί στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές αλλά και Ευρωπαϊκές εκλογές. Πρέπει να γνωρίζει τα επιχειρήματα-παγίδες του φαύλου συστήματος. Ισχυρίζονται λοιπόν, πως εφ’ όσον τα πρόσωπα εκλέγονται με σταυρό προτίμησης κατά τις εκλογές που διεξάγονται με «νόμιμες και δημοκρατικές διαδικασίες» δεν μπορεί να γίνεται λόγος για οικογενειοκρατία. Η συνταγή όμως με την οποία η οικογενειοκρατία έχει θεριέψει τα τελευταία χρόνια είναι γνωστή. Είναι καταμετρημένες οι ώρες που ένα πρόσωπο πρέπει να εμφανισθεί κατά τις τελευταίες 50-60 ημέρες προς των εκλογών, στα τηλεπαράθυρα της TV και στις περίοπτες σελίδες των πανελλήνιας κυκλοφορίας -ιδιαίτερα αθηναϊκών- εφημερίδων, ώστε με τον τρόπο αυτό να εξασφαλιστεί «η εκλογή» των.
Η διαδικασία μάλιστα αυτή αρχίζει πολύ πριν γίνει η έναρξη της «προεκλογικής περιόδου» για να μπει έτσι στο υποσυνείδητο του δύσμοιρου νεοέλληνα η αξιοσύνη του «γόνου» της πολιτικής οικογένειας! Τα πρόσωπα που θα επιλεγούν ως υποψήφιοι, αποφασίζονται από την καθεστώσα οικογενειοκρατία του κόμματος. Τυχόν συγκεκριμένη καταμέτρηση θα γέμιζε πολλές σελίδες, ανούσια όμως! Έτσι λοιπόν «παίζουν » αρχικά τα ονόματα των βουλευτών που κατά τεκμήριο είναι αναγνωρίσιμα. Άρα, τα παιδιά τους έχουν την λογική προτεραιότητα. Το προσόν αυτό αξιοποιείται περαιτέρω, αφού ο κομματικός μηχανισμός θα φροντίσει ώστε η κομματική προπαγάνδα να αναλάβει τα περαιτέρω, ώστε να εκλεγούν στις εκλογές πρωτίστως οι «των οικογενειών» και οι ημέτεροι της «οικογενειακής αυλής».
Από εκεί και πέρα το λόγο έχει η φροντίδα των αριθμών για την εκλογή του προσώπου που έχει προκριθεί. Τόσες απαιτούμενες ώρες και σελίδες, επί τόσο την ώρα και τόσο η σελίδα. Το γινόμενο θα επενδυθεί από τους «σπόνσορες»- χρηματοδότες του κόμματος με την άγραφη υπόσχεση ότι θα επιστραφεί μαζί με το προσδοκώμενο κέρδος του επενδυτή, όταν το κόμμα θα πάρει τα κλειδιά του εθνικού ταμείου!!!
Ιδού λοιπόν, η δόλια πρακτική της οικογενειοκρατίας, δηλαδή η «αμοιβαιότητα των ανταλλαξίμων» και μάλιστα κάτω από το τραπέζι. Μήπως η οικογενειοκρατία δεν φροντίζει οι «γόνοι» της να παίρνουν λούστρο βαρύγδουπων πανεπιστημίων; (βλ Χάρβαρντ που είναι ειδικό στην δημιουργία βιτρίνας). Τα πανεπιστήμια αυτά (Γέϊλ-Χάρβαρντ) εκτός από κοφτερά μυαλά από τον λαό, παράγουν τους μεγαλύτερους βλάκες που γνώρισε ποτέ η ιστορία του συστήματος εξουσίας. Δηλαδή, με άλλα λόγια τους «τενεκέδες» της εξουσίας. Και όμως με αυτούς μέχρι τώρα μέσω του μηχανισμού της οικογενειοκρατίας καταδυναστεύουν τον Ελληνικό λαό.
Ο Ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει αυτή την φορά καταξιωμένους Έλληνες από τα σπλάχνα του μέσα από το κόμμα του Λαϊκού Συνδέσμου-Χρυσή Αυγή. Να μην πέσει ξανά στην παγίδα να επιλέξει ως αντιπροσώπους του τους σπουδάρχες και του σπουδαρχίδες της αέναης οικογενειοκρατίας. Ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει πολλούς λόγους να αποδομήσει το άθλιο πολιτικό σύστημα της οικογενειοκρατίας και κομματοκρατίας. Οι γνωστές οικογένειες των πολιτικών καταρράκωσαν τους θεσμούς, εξαφάνισαν την αξιοκρατία, οδήγησαν σε ατιμώρητη λεηλασία του δημοσίου πλούτου, στην στενή διαπλοκή της πολιτικής με την οικονομική ολιγαρχία.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος πρέπει να γνωρίζει ότι ανεχόμενος το υπάρχον πολιτικό σύστημα εξασφαλίζει την ατιμωρησία των καταχραστών που διευκολύνει την κατάχρηση της εξουσίας και την κατάλυση της Λαϊκής κυριαρχίας (αρθ. 1 παρ. 2 και 3 του Συντάγματος). Ο Έλληνας ψηφοφόρος πρέπει να γνωρίζει πως η κομματοκρατία - οικογενειοκρατία αποψιλώνει συνεχώς την δημοκρατία από τις θεμελιώδεις αρχές που στηρίζουν τους θεσμούς της.
Και τέτοιες είναι η δικαιοσύνη που πρέπει να είναι τυφλή και άτεγκτη. Δυστυχώς, οι προφυλακίσεις των βουλευτών και μελών της Χρυσής Αυγής άλλα δείχνουν. Η ισονομία που αξιώνει την ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στον Νόμο. Η αλληλεγγύη που προσφέρει την χαρά της βοήθειας στον συνάνθρωπο. Η ισηγορία που αξιώνει την ισότητα όλων των πολιτών ή των αντιπροσώπων τους στην εκδήλωση των πεποιθήσεων τους. Η ισοτιμία όλων των πολιτών απέναντι στα κοινωνικά δικαιώματα της παιδείας, υγείας, ασφάλειας και εργασίας. Η δημιουργία και προσφορά ίσων ευκαιριών προόδου στον κάθε πολίτη. Και μόνον αυτό δεν κάνει δεκαετίες ολόκληρες η οικογενειοκρατία και η περιβάλλουσα αυτή κομματοκρατία. Μόνον με την κομματική διαπίστευση προχωρούσε κάποιος παντού. Σε πανεπιστήμια, σε θέσεις διοίκησης κ.λπ. Ο σεβασμός των ορίων της ελευθερίας του άλλου αλλά και η πειθαρχία στις κοινωνικές αξίες και στην ιεράρχησή τους είναι επίσης θεμελιώδη συστατικά μιας ευνομούμενης πολιτείας που τα πιο πάνω καρκινώματα έχουν πνίξει.
Η κομματοκρατία δεν έχει μολύνει μόνον τα κόμματα εξουσίας. Έχει εισχωρήσει και στα άλλα κόμματα, το πολιτικό προσωπικό των οποίων έχει βολευτεί σε ένα πολυτελή επαγγελματισμό. Ο τελευταίος προσφέρει την πολυτελή διαβίωση και ζηλευτή θέση στο δημόσιο βήμα. Τα μέχρι τώρα κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) που τώρα συνεταιρίστηκαν(!) κατηγορούσε το ένα το άλλο όταν κάποιο από αυτά ήταν στην εξουσία. Όταν όμως ερχόταν στην εξουσία το άλλο εφάρμοζε την ίδια αν όχι χειρότερη πολιτική. Αιτία, η επαγγελματική κομματοκρατία. Φυσικά δεν πήγαιναν παρά πέρα το ΚΚΕ και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ -ο πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ- αρκούμενοι σε μια κομμουνιστική φρασεολογία πως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οδηγούν την χώρα στο χειρότερο!
Έτσι φτάσαμε στα μνημόνια, στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, στην κατάρρευση της υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων, στην ισοπέδωση της παιδείας, στην φτωχοποίηση και εξαθλίωση των Ελλήνων. Τα πλοκάμια του πολυπρόσωπου τέρατος της οικογενειοκρατίας-κομματοκρατίας έχουν εναγκαλίσει θανάσιμα τον Ελληνικό λαό. Νομιμοποιήθηκε η παρανομία και απορυθμίσθηκε η λογική, ενώ η προπαγάνδα κεντραθηναϊκών ΜΜΕ - που κάνουν το άσπρο μαύρο (τόνοι λάσπης και τρομοκρατία κατά της Χρυσής Αυγής) προσπαθεί να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη συνέχεια της κομματοκρατίας και σε τελική κατάληξη της οικογενειοκρατίας!
Μοναδικό αντίπαλο δέος ο απλός αληθινός και καθαρός λόγος της Χρυσής Αυγής! Αυτός που έχει εξοργίσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, γι’ αυτό και οι διώξεις! Αυτόν πρέπει να έχει ο Έλληνας ψηφοφόρος κατά νου όταν ψηφίζει στις κρίσιμες αυτές στιγμές για την χώρα. Για να ανατείλει πράγματι μια Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού.
