Λησμονημένοι ήρωες

H μάχη στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ 20-22 Ιουλίου, 14-16 Αυγούστου 1974

Το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 είχε όλα εκείνα τα σκληρά χαρακτηριστικά του καυτού και άνυδρου καλοκαιριού της Κύπρου. Λίγο μετά την Ανατολή, οι 40 βαθμοί υπό σκιάν θα έκαναν το έδαφος να βράζει και την έκθεση στον ήλιο, που καθημερινά αντιμετωπίζουν οι αγρότες και οι άνθρωποι της υπαίθρου, ανυπόφορο μαρτύριο.

Η 22α Ιουλίου του ’74 όμως, ήταν μια μέρα ξεχωριστή, ειδικά για την νέα σειρά των ελλαδιτών εφέδρων, που μόλις πριν λίγες ώρες έφτανε στη Λευκωσία για να στρατοπεδεύσει στις εγκαταστάσεις της ελληνικής δυνάμεως Κύπρου. Για τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά-19χρονοι οπλίτες επάνδρωναν κατά πλειοψηφία την ΕΛΔΥΚ- η ημέρα αυτή θα άλλαζε ριζικά την ζωή τους. Χαρίζοντάς τους, μαζί με το προνόμιο να λέγονται ήρωες και δεκάδες ελαφρά ή βαριά τραύματα στο σώμα, αλλά και την ψυχή…

Λίγο μετά την Ανατολή του καυτού καλοκαιρινού ήλιου, ένα στενό τμήμα κυπριακής Γής- βορειοδυτικά της Λευκωσίας- έπαιρνε φωτιά. Όχι από τις, χλιαρές ακόμη, ηλιακές ακτίνες, αλλά από τον βομβαρδισμό των αεροπλάνων. Τόνοι μετάλλου και δεκάδες εμπρηστικές βόμβες, κόντρα σε κάθε συνθήκη και στους διεθνείς κανόνες του πολέμου, έπλητταν τις ελληνικές θέσεις. Αρκετές ώρες αργότερα ακόμα, η αποχωρούσα σειρά, που είχε εγκαταλείψει την προηγούμενη ημέρα την Μεγαλόνησο, επέστρεφε, για να αντικρίσει καπνούς και συντρίμμια στην θέση του οργανωμένου της στρατοπέδου. 

Κι όμως, μέσα σε αυτό το χάος οι επιστρατευμένοι Ελδυκάριοι δεν κατάφεραν να βρουν ούτε ένα πτώμα συναδέλφου τους. Λίγο αργότερα, η πλήρης δύναμη που επάνδρωνε το «τραυματισμένο» στρατόπεδο θα εμφανιζόταν από τις προκεχωρημένες θέσεις διασποράς της. 

Η ΚΥΠ είχε ενημερώσει από το προηγούμενο βράδυ την διοίκηση της δυνάμεως, πως οι Τούρκοι ετοιμάζονται να αποβιβαστούν σε κυπριακό έδαφος. Και βέβαια η πρώτη και βασικότερη κίνηση που θα προετοίμαζε την ενέργεια αυτή, θα ήταν ο βομβαρδισμός της ΕΛΔΥΚ.

Έφοδος στο «τουρκικό» χωριό

Αλλά και για τους «νεοφερμένους» άνδρες, η έκπληξη που συνόδευσε την έλευση των στρατιωτών της παλιάς σειράς, δεν ήταν μικρή. Από πολύ νωρίς, το ΡΙΚ και το Μπαϊράκ, μετέδιδαν πως το τουρκικό ναυτικό είχε βυθίσει το αρματαγωγό «ΛΕΣΒΟΣ», που μετέφερε τους άντρες της ΕΛΔΥΚ από και προς την Ελλάδα. Η αλήθεια βέβαια ήταν πως οι Τούρκοι ίχαν χτυπήσει δικό τους αντιτορπιλικό. Το πλοίο αυτό μάλιστα είχε υψωμένη την τουρκική σημαία, η αεροπορία τους όμως θεώρησε πως επρόκειτο για κίνηση τακτικής των Ελλήνων και έτσι προχώρησε στην βύθιση του σκάφους. Την ίδια περίπου ώρα το «ΛΕΣΒΟΣ» βομβάρδιζε τον τουρκικό θύλακα της Πάφου και αποβίβαζε τους Έλληνες στρατιώτες, που εκτελώντας δεκαπεντάωρη νυχτερινή πορεία υπό τις πλέον σκληρές συνθήκες, θα έφταναν στην Λευκωσία την επομένη.

Όσο διαρκούσε ο αγώνας των στρατιωτών αυτών για επιστροφή στην πρώτη γραμμή οι συνάδελφοί τους έδιναν σκληρές μάχες, καταλαμβάνοντας το τουρκικό στρατόπεδο και προχωρώντας εις βάθος εντός του τουρκικού θύλακος. Αμέσως μετά τον αεροπορικό βομβαρδισμό της ΕΛΔΥΚ, οι Έλληνες μαχητές εγκατέλειψαν τις θέσεις καλύψεως εφορμώντας με τις λόγχες στη βάση της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ.

Δύο τάγματα Ελδυκάριων μετωπικά και ασθενείς δυνάμεις της εθνοφρουράς πλαγιοκοπώντας, κατέλαβαν άμεσα τις εχθρικές θέσεις. Θέσεις που φυλάγονταν από ασθενείς δυνάμεις, μιας και το μεγαλύτερο τμήμα της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ είχε μεταφερθεί στο Κιόνελι, το καλύτερα οχυρωμένο σημείο του θύλακος, με σκοπό να δημιουργήσει προγεφύρωμα για τις αποβατικές δυνάμεις που συνεχώς κατέφθαναν. Στο Κιόνελι λοιπόν, χτύπησε και η ΕΛΔΥΚ. Πεζικάριοι τελείως ακάλυπτοι, χωρίς τεθωρακισμένα και με ελάχιστη υποστήριξη από βαρέα όπλα βάδισαν πάνω σε γυμνό πεδίο, στόχος κάθε στιγμή των εχθρικών πολυβολείων. Αν έπεφτε το Κιόνελι δεν θα υπήρχε άλλο ισχυρό τουρκικό έρεισμα μετά την κατάληψη και του Αγίου Ιλαρίωνος. Γι’ αυτό και ο εχθρός έριξε σε εκείνο ακριβώς το σημείο όλες του τις δυνάμεις. Απέναντί τους, λίγες εκατοντάδες αποφασισμένων ανδρών που είχαν ήδη υπερβεί όλα τα όρια αντοχής μιας τυπικής στρατιωτικής μονάδος. Το Κιόνελι δεν έπεσε τελικά και το στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥΚ που άλλαξε χέρια δύο συνεχόμενες φορές εγκαταλείφθηκε, έπειτα από μια ανεξήγητη απόφαση του επιτελείου.

Οι Τούρκοι όμως είχαν ήδη πληρώσει πολύ ακριβά την απόφασή τους να επιτεθούν. 22 αεροσκάφη τους κατερρίφθησαν κατά την πρώτη φάση του πολέμου στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Σε δύο από αυτά μάλιστα, οι κυβερνήτες ήταν βρετανοί πιλότοι, που πολύ σύντομα θ’ αφήνονταν ελεύθεροι, έπειτα από απειλές προς την Κυπριακή ηγεσία, πως επίσημη καταγραφή του γεγονότος θα οδηγούσε στην απώλεια ολόκληρης της νήσου. Μαρτυρίες ανώνυμων στρατιωτών κάνουν λόγο και για άλλους Άγγλους πιλότους, των οποίων τα σκάφη κατερρίφθησαν, που δεν κατάφεραν όμως να διασωθούν, καθώς δεν αιχμαλωτίστηκαν από στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά από εξαγριωμένους άτακτους χωρικούς.

Το βράδυ της 22ας Ιουλίου, μερικές ώρες μετά την υπογραφή της εκεχειρίας, ο εχθρός επιτίθεται ξανά στην ΕΛΔΥΚ. Με τον ίδιο ύπουλο κι ανέντιμο τρόπο χτυπά το Ελληνικό στρατόπεδο, θεωρώντας πως οι δυνάμεις μας το έχουν εγκαταλείψει κι έχουν αποσυρθεί. Οι βολές των πυροβόλων είναι τυφλές στο σκοτάδι της νύχτας. Θα αποδεκατίσουν όμως σε πολύ σύντομο χρόνο τις ακάλυπτες δυνάμεις του εχθρού, που μέσα σε μερικές ώρες θ’ αφήσει εκατοντάδες νεκρούς στο γυμνό πεδίο που δεσπόζει βορειοδυτικά του ελληνικού στρατοπέδου.

Οι αξιωματικοί που διηύθυναν την επιχείρηση αυτή, όπως και όλοι οι υπόλοιποι Τούρκοι επιτελικοί που αντιμετώπισαν την ΕΛΔΥΚ θα καταδικαστούν από στρατοδικείο λίγο αργότερα, για τις τεράστιες απώλειες που υπέστησαν οι μονάδες τους. Όλη την 23η Ιουλίου οι τούρκοι περισυνέλλεγαν πτώματα απ’ τον κάμπο…

Τα «φτερά» της Πατρίδας

Και τις τρεις ημέρες που οι μάχες μαίνονταν, η διοίκηση της ΕΛΔΥΚ ελάμβανε διαρκώς σήματα που ενημέρωναν για την έλευση ικανών Ελληνικών δυνάμεων. Στην πραγματικότητα, ελάχιστοι ήταν η βοήθεια που παρείχε η Ελλάς στους δοκιμαζόμενους αγωνιστές του μετώπου. Καμία ουσιώδης κίνηση, πλην δύο περιπτώσεων, τη γνωστή αποστολή ΝΙΚΗ με την τραγική κατάληξη και μία άλλη ενέργεια που θάφτηκε στο σκοτάδι του διεθνούς παρασκηνίου. Ενώ οι μάχες μαίνονται στην Κύπρο, απ’ την Κρήτη απογειώνονται τέσσερα PHANTOM, αεροσκάφη υπερσύγχρονα την εποχή εκείνη, που η παρουσία τους στον ουρανό της Μεγαλονήσου είναι βέβαιο πως θα άλλαζε όλα τα δεδομένα του παιχνιδιού.

Στον εναέριο χώρο μεταξύ Κρήτης και Κύπρου επεμβαίνει ο 6ος Αμερικανικός στόλος που τις ημέρες εκείνες είχε αποκλείσει αεροναυτικά την Μεσόγειο. Με την απειλή της κατάρριψης, αναγκάζει τους Έλληνες πιλότους να επιστρέψουν στη βάση τους, στερώντας απ’ τα μαχόμενα τμήματά μας, τη σωτήρια εναέρια κάλυψη. Τα 15 «ΝΟΡΑΤΛΑΣ» με τους καταδρομείς, που κατάφεραν τελικά μέσω Κρήτης να προσεγγίσουν το πεδίο των μαχών, θα χτυπηθούν από ελληνικές σφαίρες πάνω απ’ το αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Με το τραγικό γεγονός της κατάρριψης ενός εξ αυτών να επισκιάζει την ενέργεια της αποστολής ελάχιστης έστω βοήθειας απ’ την πατρίδα. Οι λίγοι καταδρομείς που θα προσγειωθούν τελικά, θα ριχτούν αμέσως στη μάχη, συντελώντας στο να διατηρηθεί η Ελληνική κατοχή σ’ ένα απ’ τα πλέον νευραλγικά σημεία του μετώπου, το αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Αντίσταση στην δεύτερη εισβολή

Διαχωρισμός μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης των γεγονότων ουσιαστικά δεν υπάρχει. Όσο διαρκεί η εκεχειρία, οι τούρκοι οργανώνονται στρατιωτικά, ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους, αλλά και επιτίθενται σποραδικά στις λιγοστές ελληνικές δυνάμεις. Οι μάχες δεν σταματούν ούτε μια ημέρα. Επεισόδια σημειώνονται σε όλο το μήκος του μετώπου με καταγεγραμμένες φονικές μάχες: Λαπήθου, Καραβά, Βασίλεια. 

Όλα δείχνουν πως ο «Αττίλας» ετοιμάζεται για δεύτερο γύρο, η ελληνική πλευρά όμως, διαπράττει ολέθρια σφάλματα που σύντομα θα κληθεί να πληρώσει ακριβά. Απέναντι στην ιταμή υποχώρηση των πολιτικών- γιατί περί υποχωρήσεως και όχι περί αμελείας επρόκειτο- θα σταθούν οι ελάχιστοι πολεμιστές του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, που το διήμερο 14-16 Αυγούστου θα προσφέρουν λαμπρά παραδείγματα πολεμικής αρετής.

Το ξημέρωμα της 14ης Αυγούστου, οι ελάχιστοι εναπομείναντες Έλληνες στρατιώτες καταλαμβάνουν για ακόμη μια φορά με έφοδο την ΤΟΥΡΔΥΚ. Το επιτελείο, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο έχει σπάσει στην μέση κι έτσι μια δύναμη μόλις 380 ανδρών θα επωμιστεί τις ημέρες αυτές όλο το βάρος της άμυνας. Αυτοί οι 380 πολεμιστές θα αντιμετωπίσουν εντελώς μόνοι, με τον ατομικό τους οπλισμό, τη προέλαση χιλιάδων ανδρών του εχθρικού πεζικού άρματα μάχης και πολεμική αεροπορία. Μόνο το βράδυ της 14ης Αυγούστου η ΕΛΔΥΚ θα αναγκαστεί να μετασταθμεύσει τρείς φορές απ’ το «Γράμαρ Σκούλ» στην Μακεδονίτισσα και από κει σε τρίτη ανοχύρωτη θέση. Και αυτό όχι για να μην γίνεται αντιληπτό από τους τούρκους, αλλά από τους «Άγγλους ειρηνευτές» που κατέγραφαν τις συντεταγμένες των Ελλήνων και τις παρέδιδαν στο εχθρό, ώστε να θερίσει αργότερα με βολές πυροβολικού τις θέσεις μας.

Με το ξέσπασμα του δεύτερου Αττίλα οι τούρκοι γνώριζαν με λεπτομέρειες τον συνολικό χώρο αμύνης. Κάθε οχυρή θέση, κάθε εξοπλισμένο όρυγμα. Αυτό μπορούσε να συμβεί μόνο αν οι Βρετανοί τους παρέδιδαν τις φωτογραφίες του ελληνικού στρατιωτικού τομέα…

Μέσα σε όλα αυτά, η παντελής έλλειψη βαρέως εξοπλισμού, έκανε την περαιτέρω άμυνα αδύνατη. Στην αρχή οι Ελδυκάριοι γέμιζαν τενεκέδες τα χαρακώματα της πρώτης γραμμής, αναστέλλοντας έτσι την πορεία των τούρκων που νόμισαν πως επρόκειτο για αντιαρματικές νάρκες. Αλλά με σφαίρες πυροβόλων και με τέτοια απλά τεχνάσματα, ήταν αδύνατο να περιοριστεί για πολύ η προέλαση των τεθωρακισμένων που οι τούρκοι αποβίβαζαν καθ’ όλη την διάρκεια της εκεχειρίας. 

Οι Έλληνες μαχητές, θα διατηρήσουν τελικώς τις θέσεις τους για τρείς ολόκληρες ημέρες προξενώντας τεράστιες απώλειες στον εχθρό και θα υποχωρήσουν συντεταγμένα όταν ο αγώνας θα καταστεί μάταιος. Επί τρείς ημέρες πολέμησαν σκληρά και έδωσαν τόσο υψηλά δείγματα πολεμικής αρετής, που πολύ εύστοχα κάποιοι παρομοίασαν την αντίσταση των 380 ανδρών της ΕΛΔΥΚ με την αντίσταση των 300 Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες.

Ταγμένοι στο καθήκον και αποφασισμένοι να πέσουν μέχρι ενός, θα οπισθοχωρήσουν τελικά έπειτα από προσωπική εντολή του υποδιοικητή τους που με δική του πρωτοβουλία θα προλάβει μια ανούσια σφαγή. Στο πεδίο της μάχης θα αφήσουν 57 νεκρούς συμπολεμιστές, τα νεκρά σώματα των οποίων θα μεταφέρουν σε ελεύθερο έδαφος, έξη μέρες αργότερα…

Μεγαλείο Ψυχής

Σήμερα στην Ελλάδα του «εκσυγχρονισμού» και των «Olympic games», κανείς δεν θυμάται την ένδοξη ιστορία της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου. Οι μαχητές που έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία αυτή είναι πλέον λησμονημένοι νεκροί ή « ασήμαντοι» ζωντανοί. Τυπικοί άνθρωποι του καιρού μας, που κρατούν καλά κρυμμένες στις ψυχές τους, τις πληγές και τα σημάδια μιας πολύ σκληρής εποχής.

Μιας εποχής που βολεύει όλους τους εχθρούς της Ελλάδος είτε αυτοί βρίσκονται εντός, είτε εκτός των τειχών, να διαγραφεί από την ιστορική μνήμη του λαού μας.

Κι όμως, η Μνήμη είναι αδύνατο να διαγραφεί και δεν πρόκειται να διαγραφεί όσο ο ήλιος της Ελλάδος ανατέλλει πάνω από τον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, πάνω από τα μνήματα των ανώνυμων παλαιών πολεμιστών, πάνω από τους τάφους των τελευταίων νεκρών ηρώων της Κύπρου. Πάνω από τα σκοτωμένα κορμιά όλων αυτών, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Λευτεριάς και της Ένωσης με την Πατρίδα….

του Ηλία Κασιδιάρη. 

Από το το 113ο τεύχος 

του περιοδικού "Χρυσή Αυγή"

Η μεταπολιτευτική μας όμως δημοκρατία πριν χρεωκοπήσει οικονομικά, είχε χρεωκοπήσει ηθικά.

ΚΥΠΡΟΣ – ΤΗΝ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΟΥΝ!

Σαν σήμερα, ο πρώτος Αττίλας (υπήρξε και δεύτερος, τον Αύγουστο του 1974) πάτησε το πόδι του επί ελληνικού (κυπριακού) εδάφους. Λίγες ημέρες αργότερα, επέστρεψε η «δημοκρατία» στην Ελλάδα. Πρόκειται για δύο γεγονότα απολύτως συνδεδεμένα μεταξύ τους! Διότι, ο Αττίλας στην Κύπρο έφερε την μεταπολίτευση στην Αθήνα!

Κι όπως γίνεται πάντα, έτσι και αυτή τη φορά το κάστρο της Κύπρου μας δεν έπεσε χωρίς τη βοήθεια προδοτών. Ποιοι ήταν οι προδότες της Κύπρου μας; Διαβάστε μετά μεγάλης προσοχής το παρακάτω κείμενο, για να καταλάβετε! Είναι το υπόμνημα του δικηγόρου Αλφαντάκη, το οποίο συνετάγη κατόπιν εντολής του αειμνήστου στρατηγού Δημητρίου Ιωαννίδη. Ιδού η αποκάλυψη των ενόχων και τα συμπεράσματα δικά σας:

«Ενώπιον πάσης αρμοδίας Αρχής

ΕΞΩΔΙΚΟΣ Αναγγελία αξιοποίνων πράξεων Του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, Δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορούμενων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων συνεπεία των τελευταίων καταμηνύσεων και διώξεων αυτών, συμφώνως Τω άρθρ.40 Του Κωδ. Ποιν. Δικονομίας.

ΠΡΟΣ Τον Αξιότιμον κ. Προϊστάμενον

Της Εισαγγελίας Πλημμ/κών Αθηνών.

Κατ’ εντολήν πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, κατηγορουμένων και συκοφαντουμένων εσχάτως εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία Της αδυναμίας αυτών όπως προβώ σε νέες δημοσίας δηλώσεις, αναγγέλλω Υμίν Τα κάτωθι:

1) Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωϊνήν εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» Της 27/10 αφορώσας το Κυπριακόν θέμα εζήτησα από την Κυβέρνησιν να ΕΙΠΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ εις τον Ελληνικόν λαόν ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ ΚΥΠΡΟΝ.

Εζήτησα επίσης να απομακρύνη πάραυτα τους εν ενεργεία εισέτι ανωτάτους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι κατά το δεκαήμερον από 15 έως 23 Ιουλίου 1974 επρόδωσαν την Κύπρον, κατά την έννοιαν του άρθρου 26 εδάφ. β’ του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει καταδεχθεί και άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.

2) Παρήλθεν έκτοτε εν δεκαήμερον και ουδέν ηκούσθη εις απάντησιν των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου Κυβερνητικής πλευράς όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων τότε ως καταγγελλομένων.

Επιθυμούν καταδήλως την συσκότισιν περί το Κυπριακόν και την παραπλάνησιν του Ελληνικού Λαού.

3) Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και πιέσεις ν’ απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μου εδημιούργησαν την συναίσθησιν κινδύνου, και δι’ αυτό θεωρώ πλέον ιεράν μου υποχρέωσιν ν’ αποκαλύψω τα όσα δύνανται αυτήν την στιγμήν να λεχθούν. Και ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΟΝ:

4) Μετά την ενέργειαν κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός Των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθη και ενημερώθη αρκούντως δια την επικειμένην Τουρκικήν εισβολήν και δη:

α) Δι’ επανειλημμένων αποκαλυπτικών σημάτων, του βοηθού Στρατιωτικού ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου) Ταγματάρχου κ. Αθανασίου Περδίκη.

β) Υπό του Έλληνος Ταξιάρχου κ.Σωτηριάδου, υπηρετούντος εις το Αρχηγείον του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθη υπό του Αμερικανού Στρατηγού – Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής εις Κύπρον, εντός 48 ωρών, με την εντολήν όπως ενημερώση τον Έλληνα Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Ταξίαρχος κ.Σωτηριάδης, έσπευσεν εις την Ελλάδα και ενημέρωσε την 18.7.74 τον κ. Μπονάνο.

γ) Υπό Του ΓΕΕΦ Κύπρου, όπερ από του παρελθόντος έτους είχεν ενημερωθή λεπτομερειακώς από Βρεττανόν ανώτατον αξιωματικόν περί του Τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και πράγματι εφηρμόσθη υπό των εισβολέων τελικώς.

δ) Υπό την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου ’74 ήτις δια του Διοικητού αυτής Αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνον περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτάς της Κυρηνείας.

ε) Από το ΓΕΕΦ και την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου τας πρώτας πρωϊνάς ώρας της 20.7.1974 με την πολεμικήν κραυγήν «ευρίσκονται εις απόστασιν 20 μιλίων, πλησιάζουν 15… 10… 5… μίλια…»

5) Παρά ταύτα το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων, ηγνόησε την προειδοποίησιν και δεν ενίσχυσε την Κυπριακήν Εθνοφρουράν κατά το πενθήμερον 15 έως 20 Ιουλίου και ΕΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ την 18 έως 19 Ιουλίου 1974 υπό απείρων κληρωτών αγνοούντων και τας τοπικάς Κυπριακάς συνθήκας.

6) Οι Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού κ.κ. Μπονάνος και Γαλατσάνος όταν πέραν των άνω προενημερώσεων ειδοποιήθησαν την πρωϊαν της 20.7.1974 παρά του ΓΕΕΦ ότι ρίπτονται Τούρκοι αλεξιπτωτισταί και ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει αγρίως το στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ δεν διέταξαν τας Ελληνικάς Κυπριακάς δυνάμεις να αρχίσουν το πυρ. Δεν διέταξαν πύρ, μέχρι της 8.50 πρωϊνής της 20.7.1974.

Την 8.50 ως άνω πρωϊνήν, ο μόνος αφιχθείς εις την αίθουσαν επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντισυνταγματάρχης κ. Λούκουτος προσωπικώς είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητήν του ΓΕΕΦ Ταξίαρχον κ.Γεωργίτσην «κτυπάτε δι’ όλων των μέσων». Έτσι κατόρθωσαν να προγεφυρωθούν ένιοι μονάδες των ρηθέντων τούρκων αλεξιπτωτιστών.

7) Επίσης ιδία πρωτοβουλία των Ελληνο – κυπριακών μονάδων Κυρηνείας επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2.000 – 3.000 νεκρούς και τραυματίας.

8) Η Κυβέρνησις και η Επανάστασις της 25.11.1973 απεφάσισαν και διέταξαν Γενικήν Επιστράτευσιν την 20.7.1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωϊνής ώρας. Αυτήν απήτουν αι περιστάσεις και τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο Στρατηγός Μπονάνος μετά των επιτελών του, την 11ην πρωϊνήν της αυτής ημέρας(20.7.1974) ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ την γενικήν επιστράτευσιν, ΔΙ’ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

9) Την 21.7.1974 ημέραν Κυριακήν, συνήλθε υπό την Προεδρίαν του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη το Συμβούλιον Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η Ηγεσία του Έθνους κατά τας στιγμάς εκείνας. Συμμετέσχον οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο Ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης. Ενημερώθησαν:

α) Υπό του Αρχηγού, Αντιναυάρχου κ. Αραπάκη ειπόντες: «Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κυρηνείας με ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ (τσέπης Γερμανικά) εξωπλισμένα δια 14 τορπιλλών – πυραύλων έκαστον. Έχω τα 11 τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγη ουδέν τουρκικόν πλοίον. (Κυβερνήται των υποβρυχίων γνωστοί πλωτάρχαι του πολεμικού ναυτικού.) Έχω λάβει πρόνοιαν και δια τον υπόλοιπον τουρκικόν στόλον.»

β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου ειπόντος: «Τα Φάντομςευρίσκονται εις την Κρήτην και φέρουν βόμβας – πυραύλους εκ των οποίων δεν δύναται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία.»

ΔΥΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙAΙ:

Ο Τούρκοι δεν είχον μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των Ελληνικών Φάντομς ΔΙΟΤΙ:

αα) Τα εν λόγω υποβρύχια πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με 21 – 22 μίλια ωριαίως υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης – κοινόν μυστικόν – δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλλικών – καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών μετά την ταχύτητα των 18 μιλίων ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.

ββ) Οι Τούρκοι εστερούντο Φάντομς και ΟΥΔΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΜΕΣΟΝ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ των Ελληνικών Φάντομς διέθετον.

γγ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου ειπόντος: «εις τον Έβρο είμεθα έτοιμοι δια βολάς πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξησφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν».

10) ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ της Ηγεσίας του Έθνους: «κ. Αραπάκη την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974 ότε θέλει αρχίσει η κυρία απόβασις των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος Κυρηνείας ευρισκόμενα εις συγκέντρωσιν, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού.

Κύριε Παπανικολάου κατά την αυτήν ώραν αποστείλατε εξ (6) Φάντομς από Κρήτην εις Κυρήνειαν (διάρκεια πτήσεως Κρήτη – Κύπρος 9′) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη.

Κύριε Γαλατσάνε αρχίσατε βολάς πυροβολικού εις Εβρον δι’ αντιπερισπασμόν.

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ κατά του τουρκικού εδάφους.

Κύριε Μπονάνε εποπτέυσατε την εκτέλεσιν των διαταγών».

11) Μετά ταύτα ελύθη η συνεδρίασις του Έθνους ΧΩΡΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΗ.

12)Την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974:

α) Ο κ. Αραπάκης διέταξε ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ εκ Κύπρου καταλειπόντα τον εχθρόν ελεύθερον και ανενόχλητον να πραγματοποιήση την στρατιωτικώς αστείαν απόβασίν του.

β)Ο κ. Παπανικολάου εσταμάτησε τα 6 Φάντομς εις την Κρήτην, με αποτέλεσμα αι Ελληνο – κυπριακαί δυνάμεις να σφυροκοπώνται ανελέητα υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας και λοιπά λέγων απευθυνόμενος και προς κατωτέρους, αξιωματικούς «πώς να στείλω Φάντομς, οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθή εις τα σύνορα, θα πάθωμε συμφορά.» Ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.

γ) Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τας βολάς πυροβολικού.

δ)Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθή Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΩΝ.

ΜΕΡΙΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ:

α) Ο Ελληνικός στρατός ουδέποτε ήτο καλύτερον ωπλισμένος μέχρι της 20.7.1974.

β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχαν άφθονα ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΠΗΓΑΣ, αντιθέτους πληροφορίας

.

γ) Οι Τούρκοι είχον αεροναυμαχήσει μεταξύ των κει είχον: 1) Καταβυθίσει εν αντιτορπιλικόν, 2) είχον αχρηστεύσει έτερα δύο, 3) είχον τα πλησσόμενα αντιτορπιλικά καταρρίψει δύο ιδικά των αεροσκάφη και 4) το ελληνικόν πυροβολικόν – όχι επάκτιον – είχεν αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά εις την Κυρήνειαν.

δ) Ο Αμερικανός Υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον ηρνούντο να δεχθούν πλέον – 20.7.74 και εντεύθεν – ο κ.κ. Γκιζίκης και Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητήν των Τουρκο – αμερικανών συνηντάτο την 21.7.74 μετά την ως άνω σύσκεψιν της Ηγεσίας του Έθνους, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ κ.κ. ΜΠΟΝΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΠΑΚΗ.

Εις το γραφείον του κ. Μπονάνου – άγνωστον ποίος τον πήγεν – ηκούσθη να λέγη: «σταματείστε τον στόλον και την αεροπορίαν σας και ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΩΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ».

15) Ο Αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της Κ.Υ.Π. τότε, ανέφερεν εις την Ηγεσίαν, ότι είχε την πληροφορίαν ότι υπήρχεν συγκέντρωσις βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνο – βουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου ΜΙΓΚ. Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου υποψιασθέντος δολίαν προέλευσιν της πληροφορίας ηρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της Κ.Υ.Π. τα οποία την διέψευδον. Επεκοινώνησαν με τα 2α γραφεία των ταγμάτων της Ελληνο – βουλγαρικής μεθορίου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορίαν του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπον ότι οι Βούλγαροι είχον αραιώσει εσχάτως τα μεθοριακάς φρουράς.

Ο κ. Σταθόπουλος την πληροφορίαν είχε από αγγλο – αμερικανικάς πηγάς.

16) Ο Αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γράτσιος Διοικητής Α.Σ.Δ.Ε.Ν. τότε συνέδραμε με τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου εις το θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών κατά την 21ην, 22αν Ιουλίου: «Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη. Ο στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι διαλυμένοι και δεν έχουν ηθικόν.» Οτε και ηρωτήθη από Ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πώς δύναται να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχει και ο ίδιος επιστράτους εις την Α.Σ.Δ.Ε.Ν. ενώ πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή. (…) (…) Θα αναμείνω, ελπίζω όχι πάλιν επί ματαίω και εκ νέου κυβερνητικήν ενέργειαν δια την επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, δια την απόδοσιν του δικαίου και εξύψωσιν των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος.

Επειδή λαβών γνώσιν των ανωτέρω εξ ων προκύπτει η διάπραξις των περιγραφομένων κακουργημάτων, υπόχρεως καθίσταται κατά Νόμον και δη κατ’ άρθρ. 40 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ν’ αναγγείλω ταύτα προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Επειδή τ’ ανωτέρω δέον προς τούτοις να τεθώσιν πρωτίστως υπ’ όψιν του αξιοτίμου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Αντισαγγελέως Εφετών κ. Φαφούτη, αρμοδίου κατά νόμον προς δίωξιν πάσης αξιοποίνου πράξεως. Τούτο δε έστω και εάν τα προκύπτοντα αδικήματα διώκονται παρά των Στρατιωτικών Δικαστικών αρχών, αίτινες δέον να λάβωσι γνώσιν προδήλως παρ’ Αυτού. ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξιν παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνος πολίτου.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσα προς τον αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών των Αθηνών προς γνώσιν του και δια την διενέργειαν των νομίμων.

Εν Αθήνας τη 8η Νοεμβρίου 1974″

σχετικό με την υπόθεση της Κύπρου!

Προ ετών είχε καταθέσει στην Ελληνική Δικαιοσύνη ένα υπόμνημα ο δημοσιογράφος κ. Δημητρακόπουλος, με το οποίο ζητούσε να ασκηθεί δίωξη κατά του τότε υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσσιγκερ, που υπήρξε ο μεγάλος ένοχος της κυπριακής τραγωδίας. Στο υπόμνημα του κ. Δημητρακόπουλου απήντησε ο Εισαγγελεύς Εφετών ότι δεν υπάρχει δυνατότης ασκήσεως ποινικής διώξεως κατά του Κίσσιγκερ γιατί… με νόμο του 1975 αναβάλλεται η δίωξη για κάθε αδίκημα σχετικό με την υπόθεση της Κύπρου!

Για να κατανοήσειο αναγνώστης γιατί όλη αυτή η προσπάθεια συσκότισης, ας διαβάσει το ακόλουθο κείμενο τοοποίο είναι αναρτημένο μονίμως σρθν Ιστοσελίδα μαςhttp://antistasi.org/?p=9590 :

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

Δύο μόλις μήνες μετά την κυπριακή τραγωδία κατ’ εντολήν αξιωματικών των Ενόπλων δυνάμεών μας, ο δικηγόρος κ. Αλφαντάκης καταθέτει στην δικαιοσύνη το παρακάτω υπόμνημα:

«Ενώπιον πάσης αρμοδίας Αρχής  

ΕΞΩΔΙΚΟΣ Αναγγελία αξιοποίνων πράξεων Του κ. Γεωργίου Αλφαντάκη, Δικηγόρου Αθηνών, υπερασπιστού κατηγορούμενων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων συνεπεία των τελευταίων καταμηνύσεων και διώξεων αυτών, συμφώνως Τω άρθρ.40 Του Κωδ. Ποιν. Δικονομίας

ΠΡΟΣ

Τον Αξιότιμον κ. Προϊστάμενον Της Εισαγγελίας Πλημμ/κών Αθηνών.

Κατ’ εντολήν πελατών μου, ανωτέρων και ανωτάτων αξιωματικών, κατηγορουμένων και συκοφαντουμένων εσχάτως εν χορώ, εκ διαφόρων κατευθύνσεων και συνεπεία Της αδυναμίας αυτών όπως προβώ σε νέες δημοσίας δηλώσεις, αναγγέλλω Υμίν Τα κάτωθι:

1) Εις προγενεστέρας δηλώσεις μου, δημοσιευθείσας μόνον από μίαν πρωϊνήν εφημερίδα των Αθηνών “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ” Της 27/10 αφορώσας το Κυπριακόν θέμα εζήτησα από την Κυβέρνησιν να ΕΙΠΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ εις τον Ελληνικόν λαόν ΔΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ ΚΥΠΡΟΝ.

Εζήτησα επίσης να απομακρύνη πάραυτα τους εν ενεργεία εισέτι  ανωτάτους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι κατά το δεκαήμερον από 15 έως 23 Ιουλίου 1974 επρόδωσαν την Κύπρον, κατά την έννοιαν του άρθρου 26 εδάφ. β’ του στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος, γινόμενοι περαιτέρω υπαίτιοι, ως κατωτέρω θέλει  καταδεχθεί και  άλλων στρατιωτικών αδικημάτων.

2) Παρήλθεν έκτοτε εν δεκαήμερον και  ουδέν ηκούσθη εις απάντησιν των δηλώσεων αυτών, τόσον από επισήμου Κυβερνητικής πλευράς όσον και από πλευράς των ευκρινώς διαφαινομένων τότε ως καταγγελλομένων.

Επιθυμούν καταδήλως την συσκότισιν περί το Κυπριακόν και την παραπλάνησιν του Ελληνικού Λαού.

3) Υπεσχέθην τότε, ότι θα επανέλθω με πλήρως αποκαλυπτικά στοιχεία εάν δεν ετύγχανον προσοχής. Εδέχθην ανωνύμους απειλάς και  πιέσεις ν’ απόσχω πάσης περαιτέρω συνεχείας. Μου εδημιούργησαν την συναίσθησιν κινδύνου, και δι’ αυτό θεωρώ πλέον ιεράν μου υποχρέωσιν ν’ αποκαλύψω τα όσα δύνανται  αυτήν την στιγμήν να λεχθούν. Και  ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΟΝ:

4)Μετά την ενέργειαν κατά του Μακαρίου, ο Αρχηγός Των Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, προειδοποιήθη και ενημερώθη αρκούντως δια την επικειμένην Τουρκικήν εισβολήν και δη:

α) Δι’ επανειλημμένων αποκαλυπτικών σημάτων, του βοηθού Στρατιωτικού ακολούθου της Ελληνικής Πρεσβείας του Λονδίνου (από 15 έως 19 Ιουλίου) Ταγματάρχου κ. Αθανασίου Περδίκη.

β) Υπό του Έλληνος Ταξιάρχου κ.Σωτηριάδου, υπηρετούντος εις το Αρχηγείον του ΝΑΤΟ Σμύρνης, όστις ενημερώθη υπό του Αμερικανού Στρατηγού – Διοικητού των Δυνάμεων ΝΑΤΟ Νοτίου Ευρώπης, περί της πραγματοποιήσεως τουρκικής εισβολής εις Κύπρον, εντός 48 ωρών, με την εντολήν όπως ενημερώση τον Έλληνα Αρχηγόν των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ο Ταξίαρχος κ.Σωτηριάδης, έσπευσεν εις την Ελλάδα και ενημέρωσε την 18.7.74 τον κ. Μπονάνο.

γ) Υπό Του ΓΕΕΦ Κύπρου, όπερ από του παρελθόντος έτους είχεν ενημερωθή λεπτομερειακώς από Βρεττανόν ανώτατον αξιωματικόν περί του Τουρκικού σχεδίου εισβολής, όπερ και  πράγματι εφηρμόσθη υπό των εισβολέων τελικώς.

δ) Υπό την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου από της 10ης νυκτερινής της 19ης Ιουλίου ’74 ήτις δια του Διοικητού αυτής Αντιπλοιάρχου κ. Γ. Παπαγιάννη, ειδοποίησε τον κ. Μπονάνον περί κατευθύνσεως της τουρκικής αρμάδας προς τας ακτάς της Κυρηνείας.

ε) Από το ΓΕΕΦ και  την Ναυτικήν Διοίκησιν Κύπρου τας πρώτας πρωϊνάς ώρας της 20.7.1974 με την πολεμικήν κραυγήν “ευρίσκονται  εις απόστασιν 20 μιλίων, πλησιάζουν 15… 10… 5… μίλια…”

5) Παρά ταύτα το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων, ηγνόησε την προειδοποίησιν και δεν ενίσχυσε την Κυπριακήν Εθνοφρουράν κατά το πενθήμερον 15 έως 20 Ιουλίου και  ΕΔΕΧΘΗ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ 700 εμπείρων ανδρών της ΕΛΔΥΚ την 18 έως 19 Ιουλίου 1974 υπό απείρων κληρωτών αγνοούντων και τας τοπικάς Κυπριακάς συνθήκας.

6) Οι Αρχηγοί Ενόπλων Δυνάμεων και Αρχηγείου Στρατού κ.κ. Μπονάνος και Γαλατσάνος όταν πέραν των άνω προενημερώσεων ειδοποιήθησαν την πρωϊαν της 20.7.1974 παρά του ΓΕΕΦ ότι  ρίπτονται  Τούρκοι  αλεξιπτωτισταί και  ενώ προηγουμένως η τουρκική αεροπορία είχε βομβαρδίσει  αγρίως το στρατόπεδον της ΕΛΔΥΚ δεν διέταξαν τας Ελληνικάς Κυπριακάς δυνάμεις να αρχίσουν το πυρ. Δεν διέταξαν πύρ, μέχρι της 8.50 πρωϊνής της 20.7.1974.

Την 8.50 ως άνω πρωϊνήν, ο μόνος αφιχθείς εις την αίθουσαν επιχειρήσεων του Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων Αντισυνταγματάρχης κ. Λούκουτος προσωπικώς είπε τηλεφωνικώς εις τον Διοικητήν του ΓΕΕΦ Ταξίαρχον κ.Γεωργίτσην “κτυπάτε δι’ όλων των μέσων”. Έτσι  κατόρθωσαν να προγεφυρωθούν ένιοι μονάδες των ρηθέντων τούρκων αλεξιπτωτιστών.

7) Επίσης  ιδία πρωτοβουλία των Ελληνο – κυπριακών μονάδων Κυρηνείας επλήγη το πρώτον κύμα της τουρκικής αποβάσεως, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να έχουν 2.000 – 3.000 νεκρούς και  τραυματίας.

8) Η Κυβέρνησις και η Επανάστασις της 25.11.1973 απεφάσισαν και  διέταξαν Γενικήν Επιστράτευσιν την 20.7.1974, ήτις ήρξατο εφαρμοζομένη από της 9ης πρωϊνής ώρας. Αυτήν απήτουν αι περιστάσεις και  τα στρατιωτικά δεδομένα. Ο Στρατηγός Μπονάνος μετά των επιτελών του, την 11ην πρωϊνήν της αυτής ημέρας(20.7.1974) ΑΝΑΚΑΛΕΣΕ την γενικήν επιστράτευσιν, ΔΙ’ ΑΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.

9) Την 21.7.1974 ημέραν Κυριακήν, συνήλθε υπό την Προεδρίαν του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Γκιζίκη το Συμβούλιον Εθνικής Ασφαλείας της Χώρας. Η Ηγεσία του Έθνους κατά τας στιγμάς εκείνας. Συμμετέσχον οι κ.κ. Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο Ταξίαρχος τότε κ. Δημήτριος Ιωαννίδης. Ενημερώθησαν:

α) Υπό του Αρχηγού, Αντιναυάρχου κ. Αραπάκη ειπόντες: “Ευρίσκομαι προ των ακτών της Κυρηνείας με ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ (τσέπης Γερμανικά) εξωπλισμένα δια 14 τορπιλλών – πυραύλων έκαστον. Έχω τα 11 τουρκικά πλοία της αποβάσεως εις τα περισκόπια και τα σκόπευτρα. Λογικώς και μαθηματικώς δεν δύναται να εκφύγη ουδέν τουρκικόν πλοίον. (Κυβερνήται των υποβρυχίων γνωστοί πλωτάρχαι του πολεμικού ναυτικού.) Έχω λάβει πρόνοιαν και  δια τον υπόλοιπον τουρκικόν στόλον.”

β) Υπό του Αρχηγού Αεροπορίας κ. Παπανικολάου ειπόντος: “Τα Φάντομςευρίσκονται εις την Κρήτην και φέρουν βόμβας – πυραύλους εκ των οποίων δεν δύναται να γλυτώσουν τα τουρκικά πλοία.”

ΔΥΟ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙAΙ:

Ο  Τούρκοι δεν είχον μέσα ανασχέσεως ούτε των δύο υποβρυχίων ούτε των Ελληνικών Φάντομς ΔΙΟΤΙ:

αα) Τα εν λόγω υποβρύχια πλέοντα εις βάθος 200 μέτρων και με 21 – 22 μίλια ωριαίως υπό την επιφάνειαν της θαλάσσης – κοινόν μυστικόν – δεν δύνανται να επισημανθούν υπό των τουρκικών αντιτορπιλλικών – καταστροφέων. Διότι τα ηχοληπτικά όργανα αυτών μετά την ταχύτητα των 18 μιλίων ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ.

ββ) Οι Τούρκοι εστερούντο Φάντομς και ΟΥΔΕΝ ΕΤΕΡΟΝ ΜΕΣΟΝ ΑΝΑΣΧΕΣΕΩΣ των Ελληνικών Φάντομς διέθετον.

γγ) Υπό του Αρχηγού Στρατού κ. Γαλατσάνου ειπόντος: “εις τον Έβρο είμεθα έτοιμοι δια βολάς πυροβολικού. Η άμυνα αυτού είναι πλήρως και μαθηματικώς εξησφαλισμένη. Οι Τούρκοι δεν δύνανται να περάσουν”.

10) ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΓΗ της Ηγεσίας του Έθνους: “κ. Αραπάκη την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974 ότε θέλει  αρχίσει η κυρία απόβασις των Τούρκων, βυθίσατε τα προ του λιμένος Κυρηνείας ευρισκόμενα εις συγκέντρωσιν, τουρκικά αποβατικά και λοιπά σκάφη του εχθρού.

Κύριε Παπανικολάου κατά την αυτήν ώραν αποστείλατε εξ (6) Φάντομς από Κρήτην εις Κυρήνειαν (διάρκεια πτήσεως Κρήτη – Κύπρος 9′) και πλήξατε τα τουρκικά σκάφη.

Κύριε Γαλατσάνε αρχίσατε βολάς πυροβολικού εις Εβρον δι’ αντιπερισπασμόν.

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ κατά του τουρκικού εδάφους.

Κύριε Μπονάνε εποπτέυσατε την εκτέλεσιν των διαταγών”.

11) Μετά ταύτα ελύθη η συνεδρίασις του Έθνους ΧΩΡΙΣ ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΔΙΑΤΑΓΗΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΗ.

12)Την πρωϊαν της Δευτέρας 22.7.1974:

α) Ο κ. Αραπάκης διέταξε ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ εκ Κύπρου καταλειπόντα τον εχθρόν ελεύθερον και ανενόχλητον να πραγματοποιήση την στρατιωτικώς αστείαν απόβασίν του.

β)Ο κ. Παπανικολάου εσταμάτησε τα 6 Φάντομς εις την Κρήτην, με αποτέλεσμα αι Ελληνο – κυπριακαί δυνάμεις να σφυροκοπώνται ανελέητα υπό της απαιδεύτου τουρκικής αεροπορίας και  λοιπά λέγων απευθυνόμενος και  προς κατωτέρους, αξιωματικούς “πώς να στείλω Φάντομς, οι Βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν, έχουν συγκεντρωθή εις τα σύνορα, θα πάθωμε συμφορά.” Ενώ τούτο ήτο απολύτως ανακριβές.

γ) Ο κ. Γαλατσάνος δεν επέτρεψε τας βολάς πυροβολικού.

δ)Ο κ. Μπονάνος συνετόνισε τας ενεργείας των τριών Αρχηγών των Επιτελείων του δια να προληφθή Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΘΥΣΙΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΕΙΣΒΟΛΩΝ.

ΜΕΡΙΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑΙ:

α) Ο Ελληνικός στρατός ουδέποτε ήτο καλύτερον ωπλισμένος μέχρι της 20.7.1974.

β) Πολεμοφόδια και υλικά υπήρχαν άφθονα ΠΑΡΑ ΤΑΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑΣ ΑΠΟ ΕΧΘΡΙΚΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑΝ ΠΗΓΑΣ, αντιθέτους πληροφορίας.

γ) Οι Τούρκοι είχον αεροναυμαχήσει μεταξύ των κει είχον: 1) Καταβυθίσει εν αντιτορπιλικόν, 2) είχον αχρηστεύσει έτερα δύο, 3) είχον τα πλησσόμενα αντιτορπιλικά καταρρίψει  δύο ιδικά των αεροσκάφη και 4) το ελληνικόν πυροβολικόν – όχι  επάκτιον – είχεν αχρηστεύσει έτερα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά εις την Κυρήνειαν.

δ) Ο Αμερικανός Υφυπουργός κ. Σίσκο, τον οποίον ηρνούντο να δεχθούν πλέον – 20.7.74 και εντεύθεν – ο  κ.κ. Γκιζίκης και Ανδρουτσόπουλος, ως επιτηρητήν των Τουρκο – αμερικανών συνηντάτο την 21.7.74 μετά την ως άνω σύσκεψιν της Ηγεσίας του Έθνους, ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ κ.κ. ΜΠΟΝΑΝΟΥ ΚΑΙ ΑΡΑΠΑΚΗ.

Εις το γραφείον του κ. Μπονάνου – άγνωστον ποίος τον πήγεν – ηκούσθη να λέγη: “σταματείστε τον στόλον και την αεροπορίαν σας και ΣΑΣ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΩΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑΝ”.

15) Ο Αντιστράτηγος κ. Λάμπρος Σταθόπουλος, Διοικητής της Κ.Υ.Π. τότε, ανέφερεν εις την Ηγεσίαν, ότι είχε την πληροφορίαν ότι υπήρχεν συγκέντρωσις βουλγαρικού στρατού εις τα Ελληνο – βουλγαρικά σύνορα και αεροσκαφών τύπου ΜΙΓΚ. Οι επιτελείς του στρατηγού κ. Γαλατσάνου υποψιασθέντος δολίαν προέλευσιν της πληροφορίας ηρώτησαν σχετικώς τα αρμόδια κλιμάκια της Κ.Υ.Π. τα οποία την διέψευδον. Επεκοινώνησαν με τα 2α γραφεία των ταγμάτων της Ελληνο – βουλγαρικής μεθορίου και ταύτα όχι μόνον διέψευσαν την πληροφορίαν του κ. Σταθοπούλου, αλλά είπον ότι οι Βούλγαροι είχον αραιώσει εσχάτως τα μεθοριακάς φρουράς.

Ο κ. Σταθόπουλος την πληροφορίαν είχε από αγγλο – αμερικανικάς πηγάς.

16) Ο Αντιστράτηγος κ. Αγαμέμνων Γράτσιος Διοικητής Α.Σ.Δ.Ε.Ν. τότε συνέδραμε με τους κ.κ. Σταθόπουλον και Παπανικολάου εις το θέμα των Βουλγάρων, λέγων ενώπιον αξιωματικών κατά την 21ην, 22αν Ιουλίου: “Οι Βούλγαροι θα μας πάρουν την Θεσσαλονίκη. Ο στρατός μας δεν αντέχει. Οι επίστρατοι είναι  διαλυμένοι και δεν έχουν ηθικόν.” Οτε και  ηρωτήθη από Ταγματαρχών του Γεν. Επιτελείου πώς δύναται  να λέγη τοιαύτας ανακριβείας όταν έχει και ο ίδιος επιστράτους εις την Α.Σ.Δ.Ε.Ν. ενώ πάντα ταύτα ήσαν ανακριβή. (…)

(…) Θα αναμείνω, ελπίζω όχι πάλιν επί ματαίω και εκ νέου κυβερνητικήν ενέργειαν δια την επιβεβαίωσιν των ανωτέρω, δια την απόδοσιν του δικαίου και  εξύψωσιν των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδος.

Επειδή λαβών γνώσιν των ανωτέρω εξ ων προκύπτει η διάπραξις των περιγραφομένων κακουργημάτων, υπόχρεως καθίσταται κατά Νόμον και δη κατ’ άρθρ. 40 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας ν’ αναγγείλω ταύτα προς τον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.

Επειδή τ’ ανωτέρω δέον προς τούτοις να τεθώσιν πρωτίστως υπ’ όψιν του αξιοτίμου προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών, Αντισαγγελέως Εφετών κ. Φαφούτη, αρμοδίου κατά νόμον προς δίωξιν πάσης αξιοποίνου πράξεως. Τούτο δε έστω και εάν τα προκύπτοντα αδικήματα διώκονται παρά των Στρατιωτικών Δικαστικών αρχών, αίτινες δέον να λάβωσι  γνώσιν προδήλως παρ’ Αυτού.

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΩ τα ανωτέρω υπό την επιφύλαξιν παντός εν γένει δικαιώματός μου ως Έλληνος πολίτου.

Αρμόδιος δικαστικός επιμελητής επιδότω νομίμως την παρούσα προς τον αξιότιμον κ. Προϊστάμενον της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών των Αθηνών προς γνώσιν του και  δια την διενέργειαν των νομίμων.

Εν Αθήνας τη 8η Νοεμβρίου 1974″