Του Ruslan Ward (Russian Faith)
Μοναχοί έχτισαν μια υπέροχη εκκλησία σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια και είναι τελικά ανοιχτή στο κοινό.
Η κατασκευή του νέου καθεδρικού ναού που χτίστηκε στην επικράτεια της ιστορικής Μονής Sretensky (Σρετένσκι, σημαίνει Υπαπαντή στα ρώσικα) στην καρδιά της Μόσχας έχει ολοκληρωθεί.
Χτισμένος σε έντονους ρυθμούς, προσέλκυσε την προσοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης από τη στιγμή που ο επίσκοπος Τύχων, ο ηγούμενος του μοναστηριού, ανακοίνωσε έναν ανοικτό διαγωνισμό για τον προκαταρκτικό σχεδιασμό μιας εκκλησίας που θα εόρταζε τα χριστιανικά θύματα της «ρωσικής επανάστασης»
(του μπολσεβίκικου πραξικοπήματος) και των διώξεων του σοβιετικού καθεστώτος που ακολούθησαν. Η εκκλησία είναι χτισμένη λίγα βήματα μακριά από την ιστορική έδρα της KGBστην πλατεία Lubyanka (Λουμπιάνκα).
(Η ονομασία του ναού είναι «Νεομάρτυρες και Ομολογητές της Ρωσικής Εκκλησίας», Новомученики и исповедники Церкви Русской στα ρώσικα και είναι αφιερωμένος στους Αγίους της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που μαρτύρησαν ή εκδιώχθηκαν για τον Χριστό από το κομμουνιστικό κράτος).
Ο π. Τύχων ήθελε κάτι που θα έμοιαζε «ουράνιο». Από τα 48 έργα που έλαβε, αυτός και μια επιτροπή αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών επέλεξαν ένα: αυτό που ήταν πιο «θριαμβευτικό» και «χαρούμενο» και «μη γήινο».
Αυτός ο νέος καθεδρικός ναός είναι 200 πόδια ψηλός. Χωράει 2.000 άτομα. Χτίστηκε μέσα σε τρία χρόνια και τρεις μήνες. Και είναι εκπληκτικά, απίστευτα όμορφος.
Όταν μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να περπατάμε, συγκλονιστήκαμε από τις λαμπερές ασβεστολιθικές καμάρες, τα περίτεχνα μαρμάρινα πατώματα, τα τεράστια, ευρύχωρα παράθυρα, την οροφή με την ηχώ. Από το απόλυτο μέγεθος και εν τούτοις την απόλυτη έλλειψη βαρύτητας του πράγματος. Τα πρόσωπα των αγίων στους τοίχους ήταν οικεία, όχι μόνο αρχαίοι γενειοφόροι ασκητές, αλλά και άνθρωποι που ζούσαν πριν από μερικές δεκαετίες.
Όλα ήταν έντονα πράσινα και οι αγιογραφίες είχαν χιόνι και πεύκα - τόσο ρεαλιστικά και ακόμα ασυνήθιστα στις παραδοσιακές ρωσικές εκκλησίες. Και το πιο περίεργο ήταν η σκέψη ότι εδώ, στο έδαφος αυτού του μοναστηριού, το σοβιετικό καθεστώς βομβάρδισε τις αρχαίες εκκλησίες και τις έκανε συντρίμμια και πυροβόλησε τους χριστιανούς, ρίχνοντάς τους σε ανώνυμους τάφους. Η KGB ήταν αρκετά σίγουρη ότι αυτοί οι "αντι-επαναστάτες" θα ξεχνιόντουσαν και θα γελοιοποιούνταν από τις επόμενες γενιές.
Ο καθεδρικός ναός χτίστηκε με τα έσοδα του απίστευτα επιτυχημένου βιβλίου του π. Τύχωνα “Everyday Saints”(«Καθημερινοί Άγιοι», ένα τεράστιο ‘best-seller’ στη Ρωσία, που μεταφράστηκε και στα ελληνικά υπό τον τίτλο «Σχεδόν Άγιοι», εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ, 2012 - βλ. βίντεο με την παρουσίαση του βιβλίουεδώ) και των δωρεών του λαού. "Βλέπω τα σημάδια του δολαρίου παντού" μου είπε ένας φίλος, θαυμάζοντας το μεγαλείο της εκκλησίας.
Και όμως, αυτή η νέα εκκλησία κοστίζει σημαντικά λιγότερο από άλλα έργα παρόμοιου επιπέδου, απλώς και μόνο επειδή οι μοναχοί και ο επίσκοπος Τύχων συμμετείχαν σε κάθε βήμα του δρόμου.
Ο επίσκοπος Τύχων (δεξιά του Πούτιν) είναι ένας αγαπημένος ιεράρχης της Ρωσικής Εκκλησίας και ηγέτης του μοναστηριού. Έχει ανέκαθεν ενεργό ρόλο στην ευημερία του.
Ο καθεδρικός ναός αφιερώθηκε στις 25 Μαΐου, εγκαίρως για την 100ή επέτειο της «Ρωσικής Επανάστασης», η οποία συνέβη τον Οκτώβριο του 1917. Αν και τεράστια, η εκκλησία ήταν τόσο γεμάτη ώστε οι άνθρωποι έπρεπε να στέκονται έξω στην αυλή.
Ο Ρώσος Πρόεδρος, ο Πατριάρχης, οι αρχιτέκτονες, οι καλλιτέχνες, οι οικοδόμοι και εκατοντάδες άνθρωποι ήταν παρόντες στην λειτουργία της αφιέρωσης. Η παγκοσμίως γνωστή χορωδία Sretensky ακουγόταν τελικά στον τεράστιο, ανοιχτό, φωτεινό χώρο της νέας εκκλησίας θριαμβευτικά.
Ο Πατριάρχης της Μόσχας, προήδρευσε της εκδήλωσης, ενώ όπως αναμενόταν, ο πρόεδρος Πούτιν διαδραμάτισε ενεργό ρόλο. Για να δείτε τι είπε ο Πούτιν για αυτήν την εκκλησία, δείτε αυτό:
Για να μάθετε περισσότερα για την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική αυτής της εκκλησίας, κάντε κλικ εδώ.
Ο γεννημένος του 1958,Τύχων Σεβκούνοφ, Επίσκοπος Γεγκέροφσκι (Тихон, κατά κόσμον Georgiy Alexandrovich Shevkunov) λάτρης του Βυζαντίου (σκηνοθέτησε και ντοκιμαντέρ με θέμα «Η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας:
Το βυζαντινό μάθημα» - βλ. βίντεο εδώ), του οποίου την πνευματική κληρονομιά θεωρεί ότι πήρε η Ρωσία, έχει δηλώσει ότι έχει συγγενείς Έλληνες («η γιαγιά Ελένα Παπαδοπούλου, η Κυριακή και ο παππούς Κοσμάς Χριστοφόροβιτς Παπαδόπουλος που ήρθαν στη Ρωσία εξαιτίας της γενοκτονίας του Πόντου»). Είναι γνωστός για τις σχέσεις του με τον Πούτιν, τον οποίον έχει χαρακτηρίσει «έναν πραγματικά ορθόδοξο χριστιανό, όχι κατ' όνομα αλλά ένα άτομο που εξομολογείται, κοινωνεί και αντιλαμβάνεται την ευθύνη που έχει ενώπιον του Θεού για τις υπηρεσίες που του έχει εμπιστευθεί και για την αθάνατη ψυχή του» καθώς και «ένας απίστευτα υπεύθυνος και ως προσωπικότητα και ως ηγέτης, στον οποίον, πάνω απ' όλα, ξεχωρίζω τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα» - βλ. εδώ.
- Οι λαοί που θέλουν να επιβιώσουν αγκαλιάζουν την πίστη τους και την ταυτότητά τους. Και για να μην τα ρίχνουμε όλα στους "κακούς που μας κυβερνάνε", κατά το λαό και οι ηγέτες του. Μπορεί οι Ρώσοι να έκαναν best seller ένα θρησκευτικό βιβλίο για αγίους εκτοξεύοντας τις πωλήσεις του, αλλά κι εμείς ρίξαμε τα μηχανάκια της τηλεθέασης με το survivor.
